Hasarın Arxasında

Video: Hasarın Arxasında

Video: Hasarın Arxasında
Video: Макрону дали пощечину во время общения с гражданами 2024, Aprel
Hasarın Arxasında
Hasarın Arxasında
Anonim

Hasarın arxasında bir hasar var.

Qəlbi çətin olan hərəkəti necə təsvir etmək olar?

Başqasının səsini eşitsən nə qədər deyə bilərsən, ağlının ucunda neçə söz qalacaq. Sən və mən, başqasının həyatının iki donmuş anı kimi, toxunmaq xəyallarımızı vurur, neon incəlik ruhlarımızın iç -içə keçməsi ətrafında yayılır. Arxamda heç kim yoxdur, izim soyudu və bir sürü xatirələr uzaqlara qaçdı, sənə gedirəm, gətirmək istədiklərimi hər addımımla itirirəm və indi boş, sənin yanında dayanıram, iki boşluq, mənaya həris olan iki fikir bir yerdə olmasın. Ətrafımızda nə qədər çox olursa olsun, bilin ki, bu boşluq həmişə içimdədir və siz, bu parıltı krallığında ümidlə dolu parlaq bir qaranlıq şüası. Bu qəribə istəyə güvənə bilərikmi, bir -birimizin yanında öz azadlığımıza inanmağımıza icazə verə bilərikmi, həqiqətən sizinlə görüşmək, orada olmaq və bunun müqabilində heç nə etməmək mümkündürmü? Cavabınız nədir, mənim qalaktik qara uçurum cəngavərim? Başqalığınızı kor, toxunulmaz qəbul etməyimə dözə bilərsinizmi?

Yanınızda oturub ruhunuza toxunmadan kim olduğumuzu hiss etməyə başlayıram, ruhumu görürəm, bir -birimizə arxamızla dayanıb sanki bir -birimizin gözlərinə baxdığımız kimi bir -birimizə yaxın və inanılmaz dərəcədə uzaqdayıq. üzümüzü döndərən milyardlarla baxış. Baxmadığınız zaman görünüşün adı nədir? Bilirəm ki, bəzən özüm üçün anlaşılmaz oluram, amma buna görə mənim üçün dəyərlisən, özümdə bir şey başa düşmədiyimi başa düşürsən, öz əlinlə oyulmuş daş ağıl kimisən. sonsuzluğun güzgüsü, uzaq ruhlarınıza baxır, oradakı əvvəlki memarların əsərlərini görür. Sən mənim üçün inanılmaz əzizsən. Rəngim və aclığım, parlaq qırmızı, ağ ipəklərlə, qara kölgələrlə yanıram və irəliyə doğru yolumu işıqlandırıram, odunun lokomotiv ola bilməyəcəyini deyirsən, bəli, bunda mütləq bir şey var.

Sən yoxkən yanımda varlığın ideyası ilə dolu boşluq fiquru var. Mənim fikrim, sənin fikrin, bizim haqqımızda bir fikir, bu gün bir möcüzə bu məkanı doldurmaq istəsə də, yoxsa duman yenə də kobud yanağımın üzərində üzəcək. Mövcud olmayan bir şeyə dalmaq üçün bu fürsətə həmişə təəccüblənirəm, sadəcə bunların hamısının olmadığı fikrinə öyrəşə bilmirəm, çünki hər şey çox gerçəkdir, otururam, əksinə oturursan və biz də içəri giririk varlığımızın əfsanəsi ilə əhatələnmiş sonsuz zaman və məkan okeanı, şəxsi qarşısında əvəzolunmaz itkisini öz gözlərimlə görərkən, bütün bunlardan sonra, bütün bunları necə aydın şəkildə hiss edirəm? Niyə boşluğa razı olmaq məcburiyyətindəyəm, niyə tək yaşamağa məcbur oldum, sənin həqiqətən olduğunu bilə -bilə? Mənə deyin bütün bunlara niyə ehtiyacım var?

Ancaq sən susursan, ruhumu hər yerdə sükutla qoruyursan və yalnız gözlərinin parıltısı və şagirdlərində üzən bir dalğa, yoxa çıxan bir kainatın nəbzi, mənasında boğulan, iki uçurumun kənarındakı bir əlaqə gerçək olmayan bir xəyalın dərinliyində.

Tövsiyə: