​ Soylu Axilles Və Tısbağanın Arxası

​ Soylu Axilles Və Tısbağanın Arxası
​ Soylu Axilles Və Tısbağanın Arxası
Anonim

Soylu Axilles və tısbağanın arxası.

İndi uzaqdasan, özünü ordan görə bilmirsən, səslərini eşitmirsən və qoxu hissi yoxdur, görünüş və ad yoxdur, kölgə yoxdur, şübhə yoxdur. Açar barmağına monoton vurur, ürək monoton döyünür, qəsdən cazibə anlarında ölür, ərimiş qazan uzaqdan zümzümə edir, axşam yaxınlaşır. Neçə ildir ki, yolu dəyişmədən, ardınca qırıntı atmadan, heç bir yerə getməmisən, qara qarğa səni tapa bilmir, neçə gün dayandığın yerdə dəyişən şəkillərə baxırsan Arxanızda sonsuzluqda üzən saysız -hesabsız ulduzlar, lövhəyə çatmamış şagirdlərin təlimlərindən qidalanaraq nə qədər uzun yaşayacaqsınız. Cavab verməyin, narahat olmayın, bütün cavablar artıq sizin əlinizdədir, onlara baxın, rünlər ömrü boyu mətnlərlə örtülmüşdür, hamısını dediyimə baxmayaraq onları silə və ya yuya bilməzsiniz. bu, sən artıq hər şeyi bilirsən, çünki mən heç vaxt əlimdən oxumamışam, onlardan səhər yeməyi verməmişəm, günü heykəlləndirməmişəm, axşamı sakitləşdirməmişəm və gecəni bağışlamamışam üz çevirdim və onlardan dövrün müdrikliyini içmədim, titrəyən ovuclarınızın əyilmələrində oyulmuş səxavətli sözlərlə özümü doldurmadım … Bir gün yolda özünüzlə qarşılaşacaqsınız. Mükəmməl icad edilmiş bir gündə yolda dayanan bu nifrət dolu görüntünü uzaqlaşdıracaqsınız. Bəlkə də, hava yastığı və kirpiklərinizin kənarı ilə xışıltı keçirərək, bu plastik mədəniyyət abidəsinin yanından tələsik keçəcəksiniz, kürəyinizdə utanc alovu hiss edərək bir qığılcım atacaqsınız. Şübhəsiz ki, bütün bunların oynaqlarda olan yorğunluğun olmadığına və olmadığına inanmaq istəyəcəksən, bu sirk qübbəsi altında bir akrobatın xəyallarıdır, göz qapaqlarını möhkəm sıxacaqsan, sehrli adı sakitcə pıçıldayacaqsan. dilin altında və dərindən nəfəs al, nəfəs almağı unutmuş kimi, qətiyyətlə dönəcəksən və heç nə görməyəcəksən. Lanet olsun. Gerçəklikdən məyusluq itirilmiş uyğunsuzluq həsrətini çəkdi, yenidən qorxdu. Nə vaxtdan bəri özünüzü görürsünüz? Ayrılmadan əvvəl özünə nə dedin? Adınızı xatırlayırsınızmı? O vaxt özünüzü hara göndərmisinizsə, indi də yoxdur. Hələ yolundasınız. Qatarları qarşılamaq və yola salmaq, cədvəli yoxlamaq, ziyarətçiləri öyrənmək, titrəmələrin gurultusu ilə birləşmək üçün stansiyada gözləyirsiniz. Deyəsən, özünü burada, bu sonsuz boşluğun ortasında boş, sükutla zəng vuran, sənin kimi görünməz, kədərinlə birləşən, unudulmuş, tərk edilmiş, əbədi gözləməsinə göndərilmişsən. Və sən? İndi sənə nə olub? Hələ sağsan? Şalvar cibində köhnəlmiş bir xəritənin olduğu bir pusulada gəzdiyinizi kimsə gördü, bilinməyən bir səbəbdən harasa getməyə tələsdiyinizi söyləyirlər, kimsə dodaqlarınızdan gələn sözləri gördü, amma bacarmadı hər şeyi eşidin, yalnız tələsik dişlərin qıcırtısı, gözlərini dəyişən və narahat əllər irəli gedən yolu təmizləsin, mənalar, ətirlər və yeni meyllərin çəmənliklərini geri atsın, gözlərini tozlu ovuclarla öz xəyallarından, ordan -burdan çıxsın. heç bir yerdə, evə geri çağırmaq, masada oturmaq, isinmək, nəfəs almaq. Günəşə baxan kor ayaq üstə durursan, gözlərinin tor qişasına oxumaqdan bezmədiyin sözləri yandırırsan, arxada durursan, yolda Zenonun aporiyasından olan nəcib bir Axilles kimi yeriyirsən, bacara bilmirsən. yavaş -yavaş sürünən zaman tısbağasına yetiş, ikiniz üfüqdən qaçın, biri kölgədən, digəri kölgədən sonra. Dünyanın kənarında görüşsəniz, o zaman bir-birinizi əzəcəksiniz və özünüzü tanımadan qarşıdan gələn insana yol aça bilməyəcəksiniz və özünü tanımağın mümkünsüzlüyünün uçurumuna düşəcəksiniz.

Tövsiyə: